ساخت وکتور بیانی به منظور تولید فیوژن پروتئین e7-hsp70 و سنجش توانایی آن در القاء پاسخ ضدتوموری در موشهای c57bl/6

خلاصه سرطان گردن رحم دومین سرطان شایع زنان در سراسر جهان می باشد. بیش از ? 90 سرطان های گردن رحم ، واجد پاپیلوماویروس های انسانیhpv) ) هستند وتیپ غالب در این سرطان ها تیپ 16 ویروس است . از آنجاییکه پروتئین هایe6 وe7 پاپیلوما ویروس انسانی تیپ 16 به طور مداوم در همه مراحل سرطان گردن رحم بیان می شوند لذا می توان از آنها به عنوان اهداف ایده آلی جهت تولید واکسن های درمانی و ایجاد شیوه های ایمنو تراپی علیه تومورهای پاپیلوماویروسی استفاده کرد. یکی از معضلات همیشگی ژن e7 وحشی کمی میزان بیان این ژن می باشد که شناسایی آن با روش های بر مبنای پروتئین را مشکل ساخته است. به علاوه کمی میزان بیان این ژن در سیستم های زنده به صورت کاهش ایمونوژنسیته پروتئین جلوه گر می شود. بنابراین در این پژوهش برای افزایش قدرت ایمونوژنسیته ژن e7 وحشی، نوع انسانی آن بکار گرفته شد و با ژن e7 وحشی مقایسه شد. پرایمرهای اختصاصی برای ژن های ue7و we7ویروس hpv16 طراحی و تکثیر این ژن ها انجام شد. قطعه های تکثیر شده توسط pcr، که فاقد کدون خاتمه بودند در کلونینگ وکتور ptz57r کلون شدند و با روش های کلونی-pcr، هضم آنزیمی تایید گردیدند. سپس ژنهای مورد نظر در وکتور بیانی جایسازی شدند. در مرحله بعد با استفاده از سایتهای آنزیمی مناسب قطعه های مورد نظر به ژن hsp70 متصل و وکتورهایش مورد نظر ساخته شدند و آزمایش های تاییدی برای هر مرحله انجام گردید. کلون های طراحی شده به عنوان dna واکسن به مدل موشی تزریق گردیدند و پاسخ های ایمنی ایجاد شده با آزمایش های ایمنی شناسی بررسی شدند.. نتایج بدست آمده نشان داد که واکسن فیوژن حاوی ژن انسانی, قادر به القای پاسخ ایمنی سلولی بالاتر نسبت به واکسن فیوژن حاوی ژن وحشی می باشد. با توجه به شیوع بالای سرطان گردن رحم و وجود پاپیلوماویروس های پر خطر به عنوان فاکتور خطر موثر در ایجاد این سرطان، طراحی dna واکسن های درمانی اهمیت زیادی دارد و چنین واکسن هایی قادر خواهند بود پس از گذراندن مراحل آزمایشگاهی وارد فاز کارآزمایی بالینی شوند. واژه های کلیدی: پاپیلوماویروس انسانی تیپ 16، ژن e7، dna واکسن، پروتئین شوک حرارتی 70.